Centrum Kultury w Ostrowie Lubelskim

Podkategorie

• Teatr "PRZECINEK"

  „PRZECINEK”

  Po co dzieciom teatr? Bawiąc się w teatr dzieci uczą się wyrażania emocji i ich nazywania, rozwija się ich wyobraźnia, poznają swoje mocne strony i rozwijają talenty, uczą się współżycia w grupie. Po co dzieciom jeszcze teatr? Ano po to, aby uczyły się poruszania na scenie, dykcji, umiejętności wcielania się w różne postacie, aby wyzwolić w nich inwencje twórcze, ale przede wszystkim aby uwierzyły we własne siły i możliwości.

   

           Zespół teatralny powstał w Centrum Kultury w Ostrowie Lubelskim w 1998 roku. Założycielką i instruktorem prowadzącym aż do chwili obecnej jest Urszula Gruszczyk. „Teatr jest procesem twórczym. Bardzo aktywnym, kryjącym pułapki i niespodzianki, radości, sukcesy i porażki. Teatr to wspólna praca. Nad analizą tekstu literackiego, słowem, gestem, ruchem. Nad kontaktem z partnerem, nad umiejętnością pracy z zespołem”.   Pierwszym, krótkim i jakże nieporadnym, przedstawieniem był „Wiatrak”, pokazany z okazji Dnia Matki. Wielkie emocje i przeżycia towarzyszyły temu historycznemu wydarzeniu. Zespół istniał, ale nie miał nazwy. Jesienią tegoż roku powstało krótkie działanie teatralne na podstawie wiersza Jana Brzechwy ”Pchła Szachrajka” pokazane na I Spotkaniach Teatralnych w Ostrowie Lubelskim. Do grupy doszły nowe osoby, które stały się fundamentem teatru. Wtedy też powstała nazwa zespołu „Przecinek”, która istnieje do chwili obecnej. Skąd wzięła się ta nazwa?
  Z bardzo kreatywnej metody zwanej „burzą mózgów”. Dzieci proponowały różne proste skojarzenia, a to słowo podobało się wszystkim - oznaczało coś, co jest małe, ważne i rozdziela zdanie, czyli…Przecinek. I tak zostało, a nazwa z czasem bardzo przylgnęła do zespołu.

           Następnym przedstawieniem było „ Nie ma tego złego” i „Baba z wozu”. Był to rok 1999. Zespół występował na Powiatowych Eliminacjach Wojewódzkiego Przeglądu Teatrów Dzieci i Młodzieży, na „ Jesiennych Spotkaniach Teatralnych” w Trawnikach, na Przeglądzie Teatrów w GOK
  w Piotrowicach.

  Dzieci doskonale bawiły się w teatr, a to zaczęło rozwijać ich wyobraźnię i twórcze myślenie. Ja, jako instruktor, bawiłam się z nimi   i   uczyłam zarazem. Przygotowanie teatralne zdobywałam, uczestnicząc  w przeglądach zespołów teatralnych i przyglądając się wraz z wychowankami spektaklom innych grup teatralnych oraz wnikliwie słuchając uwag komisji dotyczących moich spektakli teatralnych. Później próbowałam zastosować te rady w praktyce. Problem polegał na tym, że trzeba było mieć w sobie dużo samozaparcia i wewnętrznej dyscypliny, aby nie zrazić się niektórymi opiniami fachowców: aktorów, reżyserów czy animatorów kultury. Jednak warto było być uważnym i stosować się do tych zaleceń, bo
  z czasem mój zespół teatralny zaczął osiągać coraz wyższe wyróżnienia i miejsca na różnych szczeblach przeglądów teatralnych.

           Znaczące sukcesy zaczęły się w roku 2000, wtedy to spektakl
  „ Wyprawa, czyli przyprawa według Kubusia Puchatka” otrzymał I nagrodę oraz nagrodę publiczności na Międzywojewódzkim Podkarpackim Festiwalu Teatrów. Było to tak duże zaskoczenie i przeżycie emocjonalne, że dzieci płakały ze szczęścia w momencie odczytywania werdyktu. Po raz pierwszy muzykę specjalnie do tego spektaklu napisał Andrzej Pochodyła, który współpracował także przy kolejnych spektaklach.

           W roku 2001 zabawa teatralna „ Piraci, czyli sposób na nudę”
  na podstawie książki Marii Wójcik, pokazała duży temperament sceniczny
  oraz zaangażowanie małych aktorów i uzyskała I miejsce we wszystkich przeglądach teatralnych, w których brała udział. Zespół uwierzył  we własne siły i możliwości na tyle skutecznie, że pojechał  na Międzynarodowy Festiwal Teatrów „Wigraszek” do Suwałk. To był dla wszystkich trudny, długi, daleki i niezapomniany wyjazd. Problemy zdrowotne, zmęczenie i w konsekwencji duże osłabienie trapiły większość osób. Tylko ogromnej determinacji i sile woli można zawdzięczać, iż dzieci dały radę wystąpić na scenie. Wtedy zespół otrzymał wyróżnienie, ale był to iście bohaterski wyczyn, który wszyscy długo wspominali z wypiekami na twarzy. Poza tym wyjazd do Suwałk to także wspaniała przyroda, spotkania z małymi aktorami z innych krajów, nowe doświadczenia i noclegi w hotelu  „Czarna Hańcza”.

           Dobra passa zespołu trwała. W następnym roku spektakl „ Rzecz
  o kichaniu” własnego autorstwa otrzymał I miejsce na „Scenie Młodych” 2002” w Centrum Kultury w Lublinie, a za całokształt osiągnięć artystycznych „Złoty Talent” – nagrodę Starosty Lubartowskiego.

  Niesamowitym przeżyciem był występ „Przecinka” w Centrum Zdrowia Dziecka w Zalesiu. Mali aktorzy mogli podarować odrobinę radości chorym dzieciom. Dyrektor Zespołu Szkół Specjalnych im. Ewy Szelburg – Zarembiny w Instytucie Centrum Zdrowia Dziecka – Magdalena Chęcińska tak pisała w swoim piśmie: „Dobra zabawa, śmiech, optymizm stanowiły skuteczne lekarstwo na smuteczki związane z pobytem w szpitalu. Gratulujemy tak utalentowanej młodzieży, wrażliwej na potrzeby chorych rówieśników”. Nigdy wcześniej zespół nie otrzymał tylu braw i ciepłych słów, co właśnie tam.

       „Historia pewnej gwiazdy ”, to właściwie spektakl muzyczny, a to dzięki profesjonalnej muzyce skomponowanej przez niezwykle utalentowanego Michała Iwanka i piosenkom w wykonaniu Pauliny Majewskiej. Wtedy był to debiut sceniczny tej bardzo utalentowanej dziewczyny. Przedstawienie jako jedyne z województwa zostało nominowane na Ogólnopolskie Forum Teatrów w Poznaniu. Niestety, z przyczyn finansowych zespół nie mógł reprezentować Ziemi Lubelskiej.

  W 2004 roku istniały już dwie grupy teatralne. Grupa starsza skupiała młodych ludzi, których „Przecinek” wychował i wyedukował teatralnie. Efektem spotkań były etiudy teatralne „Prawie Bajki”, utrzymane   w żartobliwym tonie, zdobyły II miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Szkolnych „Maska” w Chełmie. Mały „Przecinek” wystąpił   w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Za pomysł i realizację spektaklu – „Czy to jest teatr?” – otrzymał pierwsza nagrodę.

  „ O skradzionym czasie” to spektakl dotykający ważnych problemów współczesnego świata, z którym zespół pojechał na Międzynarodowy Festiwal Teatrów „Wigraszek 2005” do Suwałk. Miejscowa gazeta tak oceniała wówczas nasz występ: „Ażeby zatopić się w refleksjach o minionym, trzeba chwili zadumy, wyciszenia, słowem – CZASU. I o tym właśnie, o konieczności zatrzymania się nad urodą świata, przyjaźnią, dobrem, miłością, przekonywał nas w czwartkowe przedpołudnie teatr „Przecinek”. Podobała się nam szczególnie scena z marionetkami, a także plastyczność teatralnych obrazów. Zespołowi mamy do zawdzięczenia coś jeszcze – to Oni pokazali wszystkim, jak spontanicznie się bawić, Oni w dużej mierze tworzyli klimat wieczornego koncertu folkowego…”

          Z dwóch przedstawień zrealizowanych w 2006 roku „Rzecz o kichaniu II” dostała jedynie wyróżnienie. Następny rok był dosyć trudny dla zespołu. Mimo problemów powstają „Skrzydła służą do latania”, spektakl mówiący o dorastaniu. Duże rotacje w zespole – kilka osób odeszło, ale pojawiły się też inne, pełne świeżości i zaangażowania.

  Dzieci dalej bawią się w teatr, a ciekawym efektem tych działań są etiudy teatralne „Ania i Księżyc” na podstawie poezji dziecięcej - bardzo ciepło przyjęte na Międzywojewódzkim Przeglądzie Teatrów Dziecięcych
  i Młodzieżowych w Strzyżowie, gdzie otrzymały Grand Prix. Rok później ten sam spektakl otrzymał główną nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Kultury Dziecięcej w Pacanowie.

         Rok 2010 jest rokiem niezwykle pracowitym. Istnieją dwie grupy teatralne „Przecinek”. Obie zrealizowały przedstawienia na dobrym poziomie. ”Sekretne Kapelusze” to poetycki i bardzo plastyczny spektakl starszej grupy, z którym wystąpiła na trzech przeglądach w kategorii teatry młodzieżowe i na wszystkich otrzymała wyróżnienie. Kuchenne historyjki w żartobliwej formie przedstawił „Przecineczek” w spektaklu   ”A łyżka na to....” Dzieci bawiły się świetnie na scenie, co zostało docenione przez małą i dorosłą publiczność. Otrzymały mnóstwo braw i I miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Teatrów Dziecięcych w Lublinie, a z Festiwalu w Strzyżowie przywiozły ogromny puchar Grand Prix.

         W roku 2011 „Przecinek” zrealizował przedstawienie mówiące
  o trudnych dziecięcych emocjach i problemach „O Strrr...asznie ważnych rzeczach”. Było smutne, ale prawdziwe. Ludzie dorośli zapominają jak to jest mieć 10 lat, jaki skomplikowany i pełen lęku wydaje się świat.

         „Rynnojad”, spektakl zrealizowany na podstawie wiersza Agnieszki Frąnczak, był dokonaniem roku 2012. Ta swoista zabawa słowem, rytmem, plastyką i konwencją teatralną przyniosła zespołowi Nagrodę Główną  na Festiwalu Najciekawszych Widowisk Wojewódzkiego Przeglądu Teatrów Dzieci i Młodzieży w Lublinie. Z tym przedstawieniem zespół wystąpił na  I Festiwalu Kultury Dziecięcej „Strzyżowskie Michałki” w Strzyżowie. Jury oceniające, którego przewodniczącym był znakomity aktor Jan Nowicki, przyznało teatrowi „ Przecinek” II nagrodę i Specjalną Indywidualną Nagrodę Aktorską dla Katarzyny Łęckiej.

   

  W ciągu tych wszystkich lat teatr rósł i dojrzewał, tak jak rosły dzieci. Wielu z tych młodych ludzi to już licealiści, studenci. Jednak zawsze są otwarci na teatr, bo to, co tworzyli i przeżywali razem, zostanie w nich już na zawsze.  I to jest najważniejsze.